10 DNIJ-leden reden zaterdag “op eigen houtje” de elfstedentocht. Toen op woensdag 8 februari bekend werd dat de officiële tocht niet door zou gaan werden er direct plannen gesmeed om de tocht zaterdag te gaan rijden. Na een mailtje en een berichtje op de website stond de teller vrijdagavond op 10 leden.
Zaterdagochtend om 5 uur verzamelden de DNIJ-leden Frits Kwak, Frank Mennink, Rene en Mark den Besten, Wil Borsboom, Henk Veneman, Dirk van Zoest, Jan Tijmes, Jan Tanis en Holger Peters zich op het kantoor van Frank. Daar werd het feest gestart met een bakje koffie om wakker te worden en een toespraak van Frank die de organisatie had opgepakt!
Iets over 5 uur vertrokken we naar Bolsward waar we gingen starten voor de 11 steden die vandaag aangedaan moesten worden. De door deze 10 DNIJ-ers gereden route langs de elf steden is onder dit bericht op Google maps weergegeven en kun je hier weergeven op een grotere kaart
In Bolsward aangekomen hebben we ons allemaal dik aangekleed, het was dik 10 graden onder nul. Schaatsen onder en om exact 7 uur gingen we van start richting Harlingen. Omdat het nog donker was ging het eerste stukje nog wel rustig aan maar bij het krieken van de dag kwam de snelheid er al aardig in.
Het ontwaken van de dag was een bijzonder moment. Tussen Bolsward en Harlingen kwam de zon op aan de zuidoostelijke hemel en gaf een fantastische mooie belichting over het bevroren friese landschap.
Tussen Harlingen en Franeker werd het schaatsen regelmatig onderbroken door stukjes klunen. Dit haalde de vaart er wel iets uit zo aan het begin van de tocht. Maar na Franeker werd de vaart er behoorlijk ingezet richting Dokkum. Dat het niet helemaal windstil was kon je toen goed merken. Vooral het stukje van Bartlehiem naar Dokkum was het zaak om goed achter je man te blijven. Respect voor de mannen die hier het kopwerk deden.
In Dokkum de eerste echte pauze gehouden. Op de rand van de kade de eerste energievoorraad vanuit de rugzakken opgedoken en aangevuld. Daarna lekker met de wind in de rug richting Bartlehiem en Leeuwarden.
Na de officiële finishlijn op de Bonkervaart te zijn gepasseerd nog een paar kilometer doorgeschaatst tot de Eebrug in Leeuwarden. Na wat overleg met Leeuwarders was de conclusie dat er niet verder geschaatst kon worden naar de start van de Elfstedentocht bij de Zwette. Dus maar taxi bellen en met 10, ondertussen onderkoelde, mannen met klapschaatsen in een verwarmde taxibus op elkaar zitten.
Na een oponthoud van een uurtje staan we uiteindelijk koud en verkleumd weer op het ijs en zetten we de tocht voort richting Sneek. Zelf heb ik hier het moeilijkste stuk van de dag. Het kost me moeite om weer in mijn ritme te komen en het warm te krijgen. Na een half uurtje lekker doorschaatsen lukt het me uiteindelijk. Zelf mijn handen beginnen weer warm te worden.
Sneek is echt een belevenis, wat een drukte hier op het ijs. We worden duidelijk als groep herkend die bezig is met DE TOCHT. De aanmoedigingen van het publiek maar ook de bevoorradingen van de moeder en familie van Rene en Marc helpen ons verder te gaan. Frits en ik twijfelden nog steeds of we bij IJlst niet weer richting Bolsward terug zouden gaan maar hier viel de keuze om met zijn 10en de tocht uit te rijden. Op naar IJlst en Sloten!
Vanaf hier ging het mij steeds beter, ik was over mijn dieptepunt heen, nog 75 km te gaan! Na het rondje door Sloten op naar Balk waar nogmaals de familie van Rene en Marc stond voor drinken en eten. En nu werd het spannend, over de Luts richting de Fleuzen naar Stavoren. Volgens de Friese ijsmeesters en de media zou dit een slecht stuk zijn. Dit viel gelukkig 100% mee! De Luts was echt perfect geveegd en heel goed te schaatsen. Alleen op het laatste stukje naar het meer waren er een paar stukjes niet geveegd. Dit waren de enige stukjes van het 200 km lange parcours! Ik wil alle Friese vrijwilligers die hieraan hebben gewerkt dan ook heel erg bedanken!!
Vanaf Balk houden we de vaart er wel in, de zon komt steeds lager en we beseffen dat we de laatste kilometers van de tocht weer in het donker zullen rijden. Tijd voor pauzes zijn er dus niet meer. We passeren Stavoren en Hindelopen en rijden door naar Workum waar we een laatste stop maken in de schemering. We drinken en eten nog wat en gaan op voor de laatste 12 km van de tocht en rijden onder een hoofdlampje het donker weer in. Ja lichtjes in de verte. Daar moet Bolsward weer zijn! Helaas, het was Parraga, nog 5 km te gaan. Rustig doorschaatsen met af en toe nog een flinke valpartij omdat de scheuren moeilijk te zien zijn, maar gelukkig houdt niemand er iets ernstigs aan over. Ook schaatsen er nog 2 schaatsers uit Bolsward met ons mee de laatste kilometers. Wel handig, zij weten ons precies de weg te wijzen in het donker. Exact 12 uur later om 19.00 uur rijden we Bolsward weer binnen. De stemming in de groep is uitgelaten! We omhelzen elkaar en genieten van het moment! Wat een dag, met 10 DNIJ-leden 11 steden in een zonovergoten bevroren Frieslân. We sluiten af in de lokale pizzeria van Bolsward waar de eerste sterke verhalen van DE TOCHT van 2012 al leven beginnen te krijgen.
Jongens BEDANKT! Holger
Fantastisch beschreven verslag van een eigenlijk onbeschrijflijke mooie dag. Met negen maten zo’n dag meemaken is alsof een droom uitkomt. Allen bedankt dat ik hiervan een part mocht zijn.
Wil, jij ook bedankt man! En ook nog eens zo’n mooi videoverslag!
Echt onvergetelijke dag.
Hoe lang gaat dat nagenieten nog duren. Ik loop al 2 dagen met een grote smile op mijn gezicht! Geniet nog volop en heb je filmpje al 3 keer bekeken!
Holger
Holger en Wil,
Echt supertop van jullie films en foto’s plus het mooie verslag! De route op googlemaps is ook een super naslagwerk!
De route op de schaats was natuurlijk nog vele malen mooier en ook ik loop nog steeds met een smile op mijn gezicht rond (plus de medaille en twee blaren!!).
DANK!!!
Jan T. te L. (jonge versie…;-))
Ik weet niet wat voor stoffen er in mijn lichaam zijn vrijgekomen tijdens die 12 uur. Het was als een film van een nog niet bestaand genre. Een combinatie van Die schönsten Bahnstrecken Deutschlands, een psychologische thriller en een komische roadmovie.
Ik heb volgens mij weinig gezegd, maar veel in me opgenomen. Mentaal vreselijk afgezien, maar tegelijkertijd enorm genoten. 11022012 was een ervaring voor het leven!
Bedankt mannen!
Geweldig gedaan mannen!
Zoals Gert Jakobs het beschreef op Facebook: ‘Alsof je de hele dag zelf in de mooiste natuurfilm rond rijdt die je maar kan bedenken’. Bedankt schaatsmaten dat ik dit samen met julllie mocht meemaken.
Prachtig verslag en echt fantastisch dat jullie ‘m helemaal uitgereden hebben. Had niet verwacht dat het mogelijk was. Leuk dat ik jullie net bij een kluunplek tussen Barthlehiem en Franeker tegenkwam. Samen met mijn schaatsmaat waren we in Leeuwarden gestart bij de finish en dus ‘om de noord’ uiteindelijk tot Stavoren gekomen. Ruim 130 km. Hebben we ook enorm van genoten maar als ik jullie verslag lees dan doet ’t toch een beetje pijn dat we de 200 km niet hebben volgemaakt.
heren, mooi verslag en mooie fotos en video. wij hebben op dezelfde dag dezelfde tocht gereden, ook vanuit bolsward, maar in iets rustiger tempo; 6 uur vertrokken en 19.30 weer binnen. was een prachtige belevenis! zie hier ons video verslag; https://www.youtube.com/watch?v=jgLTstXdl5Y&feature=g-upl&context=G2390f92AUAAAAAAAAAA
mooi ook om jullie commentaar terug te lezen.. zo bijzonder was het inderdaad.. ben nog iedere dag aan het nagenieten! thnx
@Michiel, Mooi videoverslag man! Krijg er weer kippenvel van. Geniet er nog elke dag van.
@michiel,
Idd een mooi videoverslag! Ik wist niet dat ik bij het Friese volkslied een brok in de keel kon krijgen, het was idd een heel bijzondere dag waar ik nog graag aan terugdenk!!